Το αίμα σου
πιο επαναστατικό
από ποτέ.
Οι πληγές σου
δεν κλείνουν
όσο κι αν τις γλείφω.
«Πόνεσε με!»
Έχεις ωραία γεύση
κάθε υγρό σου,
θυμίζει κάτι διαφορετικό.
Ανάμεικτα συναισθήματα
χαρά και τρόμος.
Αδίκως έσπασα το κεφάλι σου
στην προσπάθεια να μπω μέσα.
Και τώρα τι?
«Ακούς?»
Βαριέμαι να σε κοιτάω
να κείτεσαι.
«Σκέφτεσαι?»
Σκεφτόσουν όταν ξέσκιζα
τη σάρκα σου
και φύτευα ελπίδες?
Θα με σκέφτεσαι?
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου