ΣτοχοΠοίηση

Σκουριά και πλάσμα χημικές αντιδράσεις και μια δόση αλήθειας ή θάρρους. Ηθικοί προβληματισμοί και ανήθικες λέξεις αποτυπωμένες στο χαρτί. Η επικράτηση του ρομαντισμού δημιουργεί ιδεολογικές αντιφάσεις και ο παραγκωνισμός του είναι, ενισχύει την ανάδειξη του φαίνεσθαι με σκοπό την κρίση του γεγονότος. Επιφανειακά τα αίτια και τα υπολείμματα μικροαστισμού καθιστούν τη λήψη της απόφασης ευκολότερη. Αυτή φθάρθηκε μέσα στο χρόνο και έφθηρε το τοίχο με τα νύχια της, πριν πάρει φόρα και σπάσει το κεφάλι της εκεί. Αφού δεν ξεσήκωσε επανάσταση, έκανε τη δική της. Εγώ έκανα κι' άλλο καφέ 

Έχοντας επίγνωση του ψυχισμού βιώνουμε την απόγνωση για αλλαγή του πριν τον επακόλουθο βομβαρδισμό από χάπια. Αδύνατη αλλαγή. Μόνη λύση: η επικάλυψη. Χρωματισμός με μπογιά που η κοινή γνώμη επιλέγει. Γελοίο γεγονός, αφού το μαύρο δεν αλλάζει μα γίνεται χειρότερο. Οι πεσιμιστικές απόψεις βαραίνουν όπως και ο σταυρός και το αποτέλεσμα είναι η θλίψη των υποθετικά χαρούμενων και το ράγισμα της μάσκας. Η αισιοδοξία είναι κλισέ και ασέξουλη. Τα αντικαταθλιπτικά προωθούνται για να προωθούν την κατάθλιψη και την κρατικοποίηση εγκεφάλων. Η καταστολή συναισθημάτων προσδιορίζει τον επαναπροσδιορισμό της σκέψης και καθοδηγεί τους νευρώνες. Και εσύ ακόμα τραυματίζεις τις νευρικές σου απολήξεις προσπαθώντας να ξεχάσεις τη δική σου ημερομηνία λήξης.

Χάραξε τη φλέβα μου και ύστερα τη δική σου. Mπλέξε τώρα τα αίματα μας. Αιμομιξία. Η κυριολεκτική σημασία της λέξης είναι μονόχρωμη όταν τα αίματα μπασταρδευτούν δεν χάνουν τίποτα, πέρα από την αξιοπρέπειά τους. Άσε με να πεθάνω και έλα να μιλήσεις στο πτώμα μου για υλισμό. Πρόσεχε, όταν με ξαναδείς μην με κοιτάξεις στα μάτια τα έβγαλα, για να μην θυμάμαι τα κράτησα όμως για να στα δώσω αντί να σου δώσω αισθήματα ήταν πιο ανώδυνο να βγάλω τα μάτια μου. Καλύτερα έτσι, τουλάχιστον δεν θα με δω όταν θα σε σκοτώνω απλά θα το νιώθω όπως έκανα και με το χάραγμα της φλέβας μου.  

Τα ποιήματα μου δεν απευθύνονται σε όλους ίσως δεν βγάζουν νόημα στους περισσότερους τα σάπια μυαλά αρνούνται να δεχτούν τη διαφορετικότητα γι' αυτό και εγώ αρνούμαι την ανθρωπότητα. Βρεθήκαμε να κινούμαστε ατομικιστικά μέσα σε ενα βόθρο από ''ανθρωπιστές''  και ξαφνικά ο υλισμός μου σου μοιάζει με σωσίβιο. Άστο, δεν βγάζει πουθενά, δεν το' νιωσες, η θρησκεία σου έχει κάνει το μυαλό μαρμελάδα και εσύ το μόνο που κάνεις είναι να βουτάς το δάχτυλο μέσα. Τουλάχιστον έτσι δεν θα χρειαστεί να στο ξεριζώσω με τα ίδια μου τα χέρια  Ο παρανοϊκός μου υλισμός με καθιστά επικίνδυνη  ακούω φωνές μεσ' το κεφάλι μου  και οι ψίθυροι μου λένε να σε σκοτώσω και να σε μετατρέψω στη γενεσιουργό σου ύλη. Μα δεν θα το κάνω δεν θα σε λυτρώσω   η ύπαρξη για εσένα είναι επώδυνη γι' αυτό δεν θα σου μάθω την ανυπαρξία.  Όχι γιατί δεν είσαι έτοιμος, πότε δεν θα'σαι εξάλλου,  απλά γιατί δεν το' νιωσες.