Τα ποιήματα μου δεν απευθύνονται σε όλους
ίσως δεν βγάζουν νόημα στους περισσότερους
τα σάπια μυαλά αρνούνται να δεχτούν τη διαφορετικότητα
γι' αυτό και εγώ αρνούμαι την ανθρωπότητα.
Βρεθήκαμε να κινούμαστε ατομικιστικά μέσα σε ενα βόθρο από ''ανθρωπιστές''
και ξαφνικά ο υλισμός μου σου μοιάζει με σωσίβιο.
Άστο, δεν βγάζει πουθενά, δεν το' νιωσες, η θρησκεία σου έχει κάνει το μυαλό μαρμελάδα και εσύ το μόνο που κάνεις είναι να βουτάς το δάχτυλο μέσα.
Τουλάχιστον έτσι δεν θα χρειαστεί να στο ξεριζώσω με τα ίδια μου τα χέρια
Ο παρανοϊκός μου υλισμός με καθιστά επικίνδυνη
ακούω φωνές μεσ' το κεφάλι μου
και οι ψίθυροι μου λένε να σε σκοτώσω
και να σε μετατρέψω στη γενεσιουργό σου ύλη.
Μα δεν θα το κάνω
δεν θα σε λυτρώσω
η ύπαρξη για εσένα είναι επώδυνη
γι' αυτό δεν θα σου μάθω την ανυπαρξία.
Όχι γιατί δεν είσαι έτοιμος, πότε δεν θα'σαι εξάλλου,
απλά γιατί δεν το' νιωσες.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου